Kultura na co dzień
 |
| Źródło - pixabay.com |
Moi Mili - Małgorzata Strzałkowska
Życie pędzi wciąż do przodu,
coraz prędzej gna i bryka
i czasami w tym pośpiechu
coś ważnego nam umyka.
A więc wniosek dzisiaj stawiam,
aby każdy z nas spróbował przy okazji,
bez okazji, mówić częściej takie słowa:
Do widzenia, i dzień dobry,
co tam słychać?, jak się czujesz?
i poproszę, i przepraszam oraz proszę i dziękuję.
Wtedy ludziom na tym świecie
sympatyczniej ciut by było.
No, a przecież o to chodzi,
by się wszystkim milej żyło!
Istnieją w naszym języku słowa, które powinny być ciągle używane. Słowa te stanowią klucz do ludzi, otwierają – można by rzec – pierwsze drzwi. Używanie ich powoduje, że jesteśmy także grzecznie traktowani. Mowa służy człowiekowi do porozumiewania się, mowa grzeczna pozwala porozumieć się szybciej.
Nawyki używania słów: dzień dobry, do widzenia, dziękuję, proszę, przepraszam, kształtują się już od najmłodszych lat. Postawy nabyte w dzieciństwie pozostają na dalsze lata życia, dlatego każdy powinien wiedzieć jak należy zachować się w różnych sytuacjach. Zasady dobrego wychowania obowiązują wszędzie.
Warto pamiętać:
„Dzień dobry” mówimy do sprzedawców, pacjentów w poczekalni, pasażerów w przedziale, wszędzie, gdzie wchodzimy i zastajemy ludzi, z wyjątkiem komunikacji miejskiej. Dzień dobry mówimy do sąsiadów, znajomych, rodziców naszych kolegów, nauczycieli. Wątpliwości – mówić czy nie – rozstrzygamy zawsze na korzyść „Dzień dobry”. Nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje. Wśród rówieśników zamiast „dzień dobry” używa się zwrotów: cześć, hej, w zależności od mody.
„Do widzenia” stanowi ciąg dalszy „dzień dobry”. Skoro przywitaliśmy się, trzeba się pożegnać. Możemy do rówieśników mówić: cześć, hej, pa, bywaj, trzymaj się.
„Proszę” jest to słowo o wielu znaczeniach. Oznacza nie tylko prośbę: proszę o to lub tamto. Używa się też „proszę” w sensie „słucham”, w sensie „zapraszam”. „Proszę” mówimy przepuszczając w drzwiach lub na schodach, podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca.
„Dziękuję” wyraża fakt, że doceniamy, rozumiemy, że ktoś się dla nas wysilił, włożył wiele serca, starał się. Wszelkie dziękuję, że zrobiłaś, pamiętałaś, wyszukałaś, przyszyłaś, powtórzyłaś. „Dziękuję” jest też w stałym użyciu w kontaktach z nieznajomymi, „dziękuję” kończy rozmowy urzędowe.
„Przepraszam” nie jest tylko słowem dla tych, którzy czują się winni. „Przepraszam” nic nie kosztuje, a dowodzi, że zauważamy tych, którym mimo woli, niechcący lub z konieczności sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę. „Przepraszam” jest wstępem do pytań, które zadajemy, gdy przerywamy komuś pracę, zadumę, lekturę.
Do tych wszystkich grzecznościowych zwrotów konieczny jest uśmiech. Uśmiech można zrozumieć w każdym języku.
„Dzień dobry” mówimy do sprzedawców, pacjentów w poczekalni, pasażerów w przedziale, wszędzie, gdzie wchodzimy i zastajemy ludzi, z wyjątkiem komunikacji miejskiej. Dzień dobry mówimy do sąsiadów, znajomych, rodziców naszych kolegów, nauczycieli. Wątpliwości – mówić czy nie – rozstrzygamy zawsze na korzyść „Dzień dobry”. Nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje. Wśród rówieśników zamiast „dzień dobry” używa się zwrotów: cześć, hej, w zależności od mody.
„Do widzenia” stanowi ciąg dalszy „dzień dobry”. Skoro przywitaliśmy się, trzeba się pożegnać. Możemy do rówieśników mówić: cześć, hej, pa, bywaj, trzymaj się.
„Proszę” jest to słowo o wielu znaczeniach. Oznacza nie tylko prośbę: proszę o to lub tamto. Używa się też „proszę” w sensie „słucham”, w sensie „zapraszam”. „Proszę” mówimy przepuszczając w drzwiach lub na schodach, podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca.
„Dziękuję” wyraża fakt, że doceniamy, rozumiemy, że ktoś się dla nas wysilił, włożył wiele serca, starał się. Wszelkie dziękuję, że zrobiłaś, pamiętałaś, wyszukałaś, przyszyłaś, powtórzyłaś. „Dziękuję” jest też w stałym użyciu w kontaktach z nieznajomymi, „dziękuję” kończy rozmowy urzędowe.
„Przepraszam” nie jest tylko słowem dla tych, którzy czują się winni. „Przepraszam” nic nie kosztuje, a dowodzi, że zauważamy tych, którym mimo woli, niechcący lub z konieczności sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę. „Przepraszam” jest wstępem do pytań, które zadajemy, gdy przerywamy komuś pracę, zadumę, lekturę.
Do tych wszystkich grzecznościowych zwrotów konieczny jest uśmiech. Uśmiech można zrozumieć w każdym języku.
Kultura osobista obejmuje między innymi normy i wzory postępowania, prawa, a także zwyczaje, oraz zasady określające stosunki międzyludzkie. Zaliczamy do niej normy regulujące na przykład sposoby witania się, zasady dobierania stroju w zależności od okazji, czy sposoby pełnienia roli ucznia.
W szkole młodzież obowiązuje tak zwana kultura zbiorowości. Jest to ogół wytworów wartości i sposobów zachowania się przyjętych przez zbiorowość i będących wyznacznikiem postępowania uznanego za obowiązkowe na terenie danej szkoły.
W szkołach tworzone są zasady i normy zachowani ucznia zwane często kodeksami dobrego zachowania. A oto przykład takiego kodeksu:
KULTURA OSOBISTA JEST WIZYTÓWKĄ KAŻDEGO UCZNIA.
W szkole młodzież obowiązuje tak zwana kultura zbiorowości. Jest to ogół wytworów wartości i sposobów zachowania się przyjętych przez zbiorowość i będących wyznacznikiem postępowania uznanego za obowiązkowe na terenie danej szkoły.
W szkołach tworzone są zasady i normy zachowani ucznia zwane często kodeksami dobrego zachowania. A oto przykład takiego kodeksu:
KULTURA OSOBISTA JEST WIZYTÓWKĄ KAŻDEGO UCZNIA.
Dlatego :
1. Na lekcjach:
• Po wejściu do klasy zajmujemy swoje miejsce.
• Nie spóźniamy się na lekcje.
• Wykonujemy wszystkie polecenia nauczyciela.
• Nie bujamy się na krześle.
• Gdy chcemy coś powiedzieć, zgłaszamy się poprzez podniesienie ręki, nie przekrzykujemy się, nie przerywamy, gdy ktoś inny mówi.
• Nie wychodzimy z ławki bez pozwolenia nauczyciela, nie chodzimy po klasie, nie rzucamy papierkami, itp.
• Jesteśmy przygotowani do lekcji i pracujemy na miarę naszych możliwości.
• Jesteśmy wobec siebie pomocni i koleżeńscy.
• Nie śmiejemy się ze słabszych uczniów i ich wypowiedzi.
• Każdy ma prawo popełniać błędy.
• Nie kłamiemy i nie ściągamy.
• Pilnujemy i wykonujemy obowiązki dyżurnego.
• Nie jemy, nie pijemy i nie żujemy gumy w czasie lekcji.
• Utrzymujemy porządek w klasie i na swojej ławce.
2.Na przerwach:
• Przerwy spędzamy w szkole, nie wychodzimy poza jej teren.
• Zachowujemy się w taki sposób, aby nie zagrażać zarówno własnemu bezpieczeństwu, jak i innych osób (nie bijemy, nie biegamy, nie zaczepiamy, nie popychamy, nie podstawiamy nóg, itp.)
• Nie krzyczymy i nie podnosimy głosu.
• Nie trzaskamy drzwiami.
• Hałas nie pozwala odpocząć w czasie przerwy.
• Bezpiecznie poruszamy się po schodach, spokojnie schodzimy i wchodzimy -zawsze stroną prawą.
• Z każdym problemem zgłaszamy się do nauczyciela dyżurującego.
• Nie chodzimy po różnych piętrach -przerwę spędzamy na piętrze, gdzie mamy lekcje (wyjątek stanowi wyjście do sklepiku, biblioteki, toalety, na obiad).
• Szanujemy własność innych, nie kopiemy i nie rzucamy plecaków.
• Pamiętamy o zaspokojeniu wszystkich naszych potrzeb: jedzenie, picie, toaleta.
• Po dzwonku ustawiamy się w określonym porządku przed drzwiami sali lekcyjnej.
3.W toalecie:
• Wiemy, do czego służy toaleta, nie przesiadujemy w niej bez potrzeby.
• Nie niszczymy wyposażenia toalety.
• Nie marnujemy papieru, wody i mydła.
•Nie wrzucamy ręczników papierowych do toalety, po zużyciu, wrzucamy je do kosza na śmieci.
4.Na boisku szkolnym:
• Nie opuszczamy terenu szkoły.
• Nie rzucamy kamieniami, niebezpiecznymi przedmiotami, zimą śnieżkami.
• Nie niszczymy wyposażenia sportowego.
• Nie rzucamy papierków ani innych śmieci, wrzucamy je do kosza na śmieci.
5.W stołówce szkolnej:
• Stosujemy się do planu wydawania posiłków.
• Czekając w kolejce nie przepychamy się.
• Kulturalnie spożywamy posiłek.
• Dbamy o czystość na stole i w swoim otoczeniu.
• Nie kołyszemy się na krzesłach.
• Jemy w spokoju i nie przedłużamy czasu posiłku rozmowami.
• Po skończonym posiłku odnośny naczynia i sztućce.
1. Na lekcjach:
• Po wejściu do klasy zajmujemy swoje miejsce.
• Nie spóźniamy się na lekcje.
• Wykonujemy wszystkie polecenia nauczyciela.
• Nie bujamy się na krześle.
• Gdy chcemy coś powiedzieć, zgłaszamy się poprzez podniesienie ręki, nie przekrzykujemy się, nie przerywamy, gdy ktoś inny mówi.
• Nie wychodzimy z ławki bez pozwolenia nauczyciela, nie chodzimy po klasie, nie rzucamy papierkami, itp.
• Jesteśmy przygotowani do lekcji i pracujemy na miarę naszych możliwości.
• Jesteśmy wobec siebie pomocni i koleżeńscy.
• Nie śmiejemy się ze słabszych uczniów i ich wypowiedzi.
• Każdy ma prawo popełniać błędy.
• Nie kłamiemy i nie ściągamy.
• Pilnujemy i wykonujemy obowiązki dyżurnego.
• Nie jemy, nie pijemy i nie żujemy gumy w czasie lekcji.
• Utrzymujemy porządek w klasie i na swojej ławce.
2.Na przerwach:
• Przerwy spędzamy w szkole, nie wychodzimy poza jej teren.
• Zachowujemy się w taki sposób, aby nie zagrażać zarówno własnemu bezpieczeństwu, jak i innych osób (nie bijemy, nie biegamy, nie zaczepiamy, nie popychamy, nie podstawiamy nóg, itp.)
• Nie krzyczymy i nie podnosimy głosu.
• Nie trzaskamy drzwiami.
• Hałas nie pozwala odpocząć w czasie przerwy.
• Bezpiecznie poruszamy się po schodach, spokojnie schodzimy i wchodzimy -zawsze stroną prawą.
• Z każdym problemem zgłaszamy się do nauczyciela dyżurującego.
• Nie chodzimy po różnych piętrach -przerwę spędzamy na piętrze, gdzie mamy lekcje (wyjątek stanowi wyjście do sklepiku, biblioteki, toalety, na obiad).
• Szanujemy własność innych, nie kopiemy i nie rzucamy plecaków.
• Pamiętamy o zaspokojeniu wszystkich naszych potrzeb: jedzenie, picie, toaleta.
• Po dzwonku ustawiamy się w określonym porządku przed drzwiami sali lekcyjnej.
3.W toalecie:
• Wiemy, do czego służy toaleta, nie przesiadujemy w niej bez potrzeby.
• Nie niszczymy wyposażenia toalety.
• Nie marnujemy papieru, wody i mydła.
•Nie wrzucamy ręczników papierowych do toalety, po zużyciu, wrzucamy je do kosza na śmieci.
4.Na boisku szkolnym:
• Nie opuszczamy terenu szkoły.
• Nie rzucamy kamieniami, niebezpiecznymi przedmiotami, zimą śnieżkami.
• Nie niszczymy wyposażenia sportowego.
• Nie rzucamy papierków ani innych śmieci, wrzucamy je do kosza na śmieci.
5.W stołówce szkolnej:
• Stosujemy się do planu wydawania posiłków.
• Czekając w kolejce nie przepychamy się.
• Kulturalnie spożywamy posiłek.
• Dbamy o czystość na stole i w swoim otoczeniu.
• Nie kołyszemy się na krzesłach.
• Jemy w spokoju i nie przedłużamy czasu posiłku rozmowami.
• Po skończonym posiłku odnośny naczynia i sztućce.
Poniżej przedstawiam przykłady które daleko odbiegają od prawidłowych zasad!
Więcej na ten temat dowiesz się z książki pt.:,,Dobre maniery dla dzieci” autorstwa Grzegorza Strzebońskiego. To najlepsza książka do nauki zasad dobrego wychowania. Dowiesz się z niej, jak należy zachowywać się przy stole, w szkole, podczas odwiedzin, na ścieżce rowerowej, w autobusie, w kinie lub podczas korzystania z Internetu. Trudne zasady dobrego wychowania zostały przedstawione w formie humorystycznych wierszyków, których bohaterami są niesforne zwierzątka. Wiersze idealne pokazują właściwe zachowanie pomijając nudne dla was formuły, nakazy i zakazy.
Więcej na ten temat dowiesz się z książki pt.:,,Dobre maniery dla dzieci” autorstwa Grzegorza Strzebońskiego. To najlepsza książka do nauki zasad dobrego wychowania. Dowiesz się z niej, jak należy zachowywać się przy stole, w szkole, podczas odwiedzin, na ścieżce rowerowej, w autobusie, w kinie lub podczas korzystania z Internetu. Trudne zasady dobrego wychowania zostały przedstawione w formie humorystycznych wierszyków, których bohaterami są niesforne zwierzątka. Wiersze idealne pokazują właściwe zachowanie pomijając nudne dla was formuły, nakazy i zakazy.
 |
| Źródło - nakina.pl |
