Światowy Dzień Ptaków Wędrownych
 |
| Źródło – pixabay.com |
Święto, którego celem jest promowanie ochrony ptaków wędrownych na całym świecie, przede wszystkim tych zagrożonych wyginięciem.
Nasz kraj, ze względu na swoje położenie, jest dla ptaków wędrownych niezwykle ważnym obszarem - nad Polską krzyżują się szlaki migracyjne łączące Europę, Afrykę i Azję. Podczas swoich niezmierzonych podróży, ptaki łączą kontynenty, kultury i ludzi. Dlatego na całym świecie, świętujemy w maju cud ptasich migracji i zwracamy uwagę na konieczność ochrony podniebnych wędrowców.
Informacje ogólne:
Światowy Dzień Ptaków Wędrownych obchodzimy zawsze w drugi weekend maja od 2006 r. z inicjatywy Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) w ramach porozumienia o ochronie afrykańsko-euroazjatyckich wędrownych ptaków wodnych i konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt.
Święto to jest coroczną kampanią uświadamiającą potrzebę ochrony ptaków wędrownych i ich siedlisk. W drugi weekend maja ludzie na całym świecie organizują imprezy publiczne, w czasie których popularyzują wiedzę na temat ptasich migracji i potrzebę ich ochrony.
Co roku ptaki migrują do nas z tak odległych regionów jak Afryka i Północna Rosja.O dziwo, bardzo niewiele ptaków błądzi podczas swoich wędrówek, a niektóre potrafią powracać w dokładnie te same miejsca rok po roku.
Ciekawostki o ptakach wędrownych:
• Wędrówki ptaków to fenomen natury, który wzbudza respekt. Szczególnie jeśli uświadomimy sobie jakie trasy i odległości przebywają skrzydlaci podróżnicy, jak wielki jest to wysiłek, ile wymaga przygotowań, niezwykłych umiejętności i odwagi, oraz jak wiele niebezpieczeństw czyha po drodze. Już sama decyzja o momencie wylotu ma strategiczne znaczenie - złe odczytanie warunków pogodowych ptaki mogą przypłacić życiem.
• Wszystko po to, by po spędzeniu zimy w strefach klimatycznych zasobniejszych w pokarm, z powrotem wyruszyć wiosną do miejsc, w których rok wcześniej ptaki odbywały lęgi. W niektórych przypadkach jest to rodzaj wyścigu - kto pierwszy dotrze na lęgowisko, ten zajmie bezpieczniejsze i bogatsze w pokarm miejsce na gniazdo. Wyruszając w drogę ptaki ryzykują życie, nie wszystkim udaje się dotrzeć do celu.
• Choć ludzie zauważali jesienne znikanie i wiosenne pojawianie się ptaków, to przez długi czas nie wiązano tego zjawiska z migracjami. Wierzono na przykład, że ptaki przechodzą sezonową reinkarnację zamieniając się w inne gatunki, albo jak w przypadku jaskółek, że hibernują ukryte w mule na dnie jezior. Nawet gdy stało się jasne, że ptaki po prostu podejmują wędrówki, ich przebieg długo pozostawał tajemnicą.
• Ogromny wkład w poznanie tras migracji wniosło zapoczątkowane pod koniec XIX w. obrączkowanie ptaków. Nadal jest to jedna z najbardziej popularnych metod badania życia ptaków. Obrączki zakłada się na nogę, a w przypadku większych gatunków, jak łabędzie czy gęsi - na szyję, stanowią one rodzaj dowodu osobistego, pozwalającego zidentyfikować ptaka gdziekolwiek nie poleci. Aby metoda była skuteczna konieczne są informacje zwrotne o zaobrączkowanych ptakach. Informacje można przekazywać do Krajowej Centrali Obrączkowania Ptaków: www.ring.stornit.gda.pl
• Migracje to dla ptaków ogromne wyzwanie, aby zwiększyć szanse powodzenia, do podróży trzeba się dobrze przygotować. Ptaki przed wędrówką muszą zgromadzić zapasy tłuszczu, który będzie cennym źródłem energii podczas lotu, dlatego intensywnie żerują - szczególnie gatunki odbywające najdłuższe przeloty - niektóre potrafią nawet podwoić masę swojego ciała, jak np. rokitniczka. Ale nie wszystkie gatunki muszą poczynić tak pokaźne rezerwy - jaskółki czy muchołówki zjadając w locie owady, uzupełniają energię na bieżąco.
• Wielkie obżarstwo poprzedzające wędrówkę to tzw. hiperfagia, w tym czasie ulegają też powiększeniu mięśnie piersiowe i serce oraz wzrasta ilość erytrocytów we krwi. Przystosowania te sprawiają, że ptaki biją rekordy wytrzymałości - podczas wędrówek potrafią przelecieć non stop nad morzem czy pustynią, a nawet, jak Gęsi Tybetańskie, wznieść się nad Himalajami na wysokości 9 km.
• Pomyślność wędrówki zależy od stanu upierzenia. To pióra umożliwiają ptakom przetrwanie ekstremalnych temperatur, chronią przed deszczem i zapewniają siłę nośną. Ptaki na co dzień pieczołowicie je pielęgnują , większość z nich codziennie kąpie się w wodzie lub piasku, jednak po kilku miesiącach intensywnego użytkowania pióra są zniszczone i wymagają wymiany. Proces ten nazywamy pierzeniem i może on przebiegać stopniowo, lub polegać na jednoczesnej zmianie wszystkich lotek (np. u gęsi i żurawi) - sprawia to, że ptaki są w tym czasie niezdolne do lotu i bezbronne wobec drapieżników, dlatego okres ten spędzają na niedostępnych terenach lub ukryte w gęstwinie krzewów czy zarośli.
• W zależności od gatunku i warunków terenowych ptaki wędrują dniem lub nocą. W ciągu dnia wędrują ptaki oswojone z otwartą przestrzenią, potrafiące umknąć w powietrzu atakom drapieżników, lub gatunki leśne, które lecąc na małych wysokościach, w przypadku zagrożenia mogą szybko ukryć się w zadrzewieniach. Wędrując nocą ptaki unikają zagrożeń ze strony dziennych ptaków drapieżnych, ponadto lecąc w powietrzu chłodniejszym i bardziej wilgotnym zmniejszają utratę wody, co ma szczególne znaczenie przy pokonywaniu miejsc tak nieprzyjaznych jak pustynie, gdzie gorący dzień zdecydowanie lepiej przeczekać w jakiejś kryjówce.
• Największym wyzwaniem dla ptaków migrujących jest utrzymanie kursu. Lecąc nocą ptaki orientują się względem położenia gwiazd, za dnia kierują się położeniem słońca. Część gatunków potrafi nawet rejestrować pole magnetyczne ziemi dzięki maleńkim ziarenkom magnetytu w głowach.
• Terminem wylotu i kierunkiem migracji kieruje wewnętrzny zegar. Jest to wiedza, z którą ptaki przychodzą na świat - dzięki niej młode i niedoświadczone osobniki, odbywające wędrówkę pierwszy raz w życiu, wiedzą którędy i gdzie udać się na zimowisko. Tym ptakom, które wędrują w grupie jak np. gęsi czy żurawie jest łatwiej - mają szansę nauczyć się trasy od starszych i bardziej doświadczonych krewnych, którzy przelecieli już szlak migracyjny wiele razy i potrafią rozpoznać stałe szczegóły terenu. Niezależnie bowiem od wewnętrznego kompasu, ptaki zdają się również na własny wzrok. Ziemia z góry wygląda dla nich jak mapa - rzeki wyznaczają szlaki, których łatwo się trzymać, w orientacji pomagają kształty wybrzeży, zbiorniki wodne, górskie pasma czy charakterystyczne budowle.
• Większość gatunków zatrzymuje się po drodze, by odpocząć i przybrać na wadze. Często dążą do ściśle określonych miejsc - tzw. ostoi. Szczególnie atrakcyjne są dla ptaków tereny okresowo zalewane, rozległe rzeczne doliny, zbiorniki wodne, niezagospodarowane przez człowieka ujścia rzek. Możliwość odpoczynku i uzupełnienia zapasów tłuszczu często decyduje o przeżyciu w czasie wędrówki, dlatego są to obszary niezwykle ważne dla ochrony ptaków.
• Ptasie ostoje są w okresie migracji znakomitym miejscem do obserwacji ptaków, dlatego ściągają tam miłośnicy tych zwierząt, ale nie tylko... Ptaki wędrowne są w wielu rejonach świata obiektem polowań. Myśliwi oraz kłusownicy chwytają albo zabijają ptaki gromadzące się na ostojach, w tym gatunki zagrożone wyginięciem i objęte ścisłą ochroną. Tylko w krajach otaczających Morze Śródziemne ginie rocznie podczas wędrówek nawet 250 mln ptaków!
• Ptaki zabija się z głodu i chęci zysku, ale zdecydowanie częściej dla rozrywki i sportu. Nie oszczędza się również mniejszych ptaków, które giną z broni palnej lub w pułapkach. W Egipcie rozstawia się siatki, w które łapią się ptaki. Siatki te ciągną się wzdłuż wybrzeża, od granicy z Libią do granicy ze strefą Gazy, są również rozstawiane w głębi lądu, gdzie rolnicy chwytają ptaki szukające schronienia w oazach.
• Wędrówki przez Bałkany, Bliski Wschód, ale również Sycylię, Maltę i Hiszpanię to dla ptaków prawdziwy szlak śmierci. W przypadku zagrożonych wyginięciem gatunków, straty podczas migracji mogą sprawić, że populacje nie będą się w stanie odtworzyć, mimo podejmowanych na terenach lęgowych działań ochronnych.
• Polowania na ptaki wędrowne odbywają się również w Polsce - corocznie podczas jesiennych przelotów ginie u nas wg oficjalnych statystyk 15 tysięcy gęsi. Niechlubną praktyką są polowania na granicy obszarów chronionych, gdzie myśliwi czekają na wylatujące z ostoi ptaki. Czasem ptak raniony pojedynczą śruciną leci dalej, ale nie przetrwa wędrówki - po jakimś czasie ginie w męczarniach.
• Przeciwko polowaniom na ptaki w Polsce walczy Koalicja Niech Żyją! (www.niechzyja.pl), której celem jest skreślenie wszystkich ptaków z listy gatunków łownych.
Zapraszam do obejrzenia bardzo interesujących filmów przyrodniczych z których dowiecie się między innymi o wędrówkach i migracjach ptaków oraz skąd wiedzą dokąd mają lecieć.
Nasz kraj, ze względu na swoje położenie, jest dla ptaków wędrownych niezwykle ważnym obszarem - nad Polską krzyżują się szlaki migracyjne łączące Europę, Afrykę i Azję. Podczas swoich niezmierzonych podróży, ptaki łączą kontynenty, kultury i ludzi. Dlatego na całym świecie, świętujemy w maju cud ptasich migracji i zwracamy uwagę na konieczność ochrony podniebnych wędrowców.
Informacje ogólne:
Światowy Dzień Ptaków Wędrownych obchodzimy zawsze w drugi weekend maja od 2006 r. z inicjatywy Programu Środowiskowego Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNEP) w ramach porozumienia o ochronie afrykańsko-euroazjatyckich wędrownych ptaków wodnych i konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt.
Święto to jest coroczną kampanią uświadamiającą potrzebę ochrony ptaków wędrownych i ich siedlisk. W drugi weekend maja ludzie na całym świecie organizują imprezy publiczne, w czasie których popularyzują wiedzę na temat ptasich migracji i potrzebę ich ochrony.
Co roku ptaki migrują do nas z tak odległych regionów jak Afryka i Północna Rosja.O dziwo, bardzo niewiele ptaków błądzi podczas swoich wędrówek, a niektóre potrafią powracać w dokładnie te same miejsca rok po roku.
Ciekawostki o ptakach wędrownych:
• Wędrówki ptaków to fenomen natury, który wzbudza respekt. Szczególnie jeśli uświadomimy sobie jakie trasy i odległości przebywają skrzydlaci podróżnicy, jak wielki jest to wysiłek, ile wymaga przygotowań, niezwykłych umiejętności i odwagi, oraz jak wiele niebezpieczeństw czyha po drodze. Już sama decyzja o momencie wylotu ma strategiczne znaczenie - złe odczytanie warunków pogodowych ptaki mogą przypłacić życiem.
• Wszystko po to, by po spędzeniu zimy w strefach klimatycznych zasobniejszych w pokarm, z powrotem wyruszyć wiosną do miejsc, w których rok wcześniej ptaki odbywały lęgi. W niektórych przypadkach jest to rodzaj wyścigu - kto pierwszy dotrze na lęgowisko, ten zajmie bezpieczniejsze i bogatsze w pokarm miejsce na gniazdo. Wyruszając w drogę ptaki ryzykują życie, nie wszystkim udaje się dotrzeć do celu.
• Choć ludzie zauważali jesienne znikanie i wiosenne pojawianie się ptaków, to przez długi czas nie wiązano tego zjawiska z migracjami. Wierzono na przykład, że ptaki przechodzą sezonową reinkarnację zamieniając się w inne gatunki, albo jak w przypadku jaskółek, że hibernują ukryte w mule na dnie jezior. Nawet gdy stało się jasne, że ptaki po prostu podejmują wędrówki, ich przebieg długo pozostawał tajemnicą.
• Ogromny wkład w poznanie tras migracji wniosło zapoczątkowane pod koniec XIX w. obrączkowanie ptaków. Nadal jest to jedna z najbardziej popularnych metod badania życia ptaków. Obrączki zakłada się na nogę, a w przypadku większych gatunków, jak łabędzie czy gęsi - na szyję, stanowią one rodzaj dowodu osobistego, pozwalającego zidentyfikować ptaka gdziekolwiek nie poleci. Aby metoda była skuteczna konieczne są informacje zwrotne o zaobrączkowanych ptakach. Informacje można przekazywać do Krajowej Centrali Obrączkowania Ptaków: www.ring.stornit.gda.pl
• Migracje to dla ptaków ogromne wyzwanie, aby zwiększyć szanse powodzenia, do podróży trzeba się dobrze przygotować. Ptaki przed wędrówką muszą zgromadzić zapasy tłuszczu, który będzie cennym źródłem energii podczas lotu, dlatego intensywnie żerują - szczególnie gatunki odbywające najdłuższe przeloty - niektóre potrafią nawet podwoić masę swojego ciała, jak np. rokitniczka. Ale nie wszystkie gatunki muszą poczynić tak pokaźne rezerwy - jaskółki czy muchołówki zjadając w locie owady, uzupełniają energię na bieżąco.
• Wielkie obżarstwo poprzedzające wędrówkę to tzw. hiperfagia, w tym czasie ulegają też powiększeniu mięśnie piersiowe i serce oraz wzrasta ilość erytrocytów we krwi. Przystosowania te sprawiają, że ptaki biją rekordy wytrzymałości - podczas wędrówek potrafią przelecieć non stop nad morzem czy pustynią, a nawet, jak Gęsi Tybetańskie, wznieść się nad Himalajami na wysokości 9 km.
• Pomyślność wędrówki zależy od stanu upierzenia. To pióra umożliwiają ptakom przetrwanie ekstremalnych temperatur, chronią przed deszczem i zapewniają siłę nośną. Ptaki na co dzień pieczołowicie je pielęgnują , większość z nich codziennie kąpie się w wodzie lub piasku, jednak po kilku miesiącach intensywnego użytkowania pióra są zniszczone i wymagają wymiany. Proces ten nazywamy pierzeniem i może on przebiegać stopniowo, lub polegać na jednoczesnej zmianie wszystkich lotek (np. u gęsi i żurawi) - sprawia to, że ptaki są w tym czasie niezdolne do lotu i bezbronne wobec drapieżników, dlatego okres ten spędzają na niedostępnych terenach lub ukryte w gęstwinie krzewów czy zarośli.
• W zależności od gatunku i warunków terenowych ptaki wędrują dniem lub nocą. W ciągu dnia wędrują ptaki oswojone z otwartą przestrzenią, potrafiące umknąć w powietrzu atakom drapieżników, lub gatunki leśne, które lecąc na małych wysokościach, w przypadku zagrożenia mogą szybko ukryć się w zadrzewieniach. Wędrując nocą ptaki unikają zagrożeń ze strony dziennych ptaków drapieżnych, ponadto lecąc w powietrzu chłodniejszym i bardziej wilgotnym zmniejszają utratę wody, co ma szczególne znaczenie przy pokonywaniu miejsc tak nieprzyjaznych jak pustynie, gdzie gorący dzień zdecydowanie lepiej przeczekać w jakiejś kryjówce.
• Największym wyzwaniem dla ptaków migrujących jest utrzymanie kursu. Lecąc nocą ptaki orientują się względem położenia gwiazd, za dnia kierują się położeniem słońca. Część gatunków potrafi nawet rejestrować pole magnetyczne ziemi dzięki maleńkim ziarenkom magnetytu w głowach.
• Terminem wylotu i kierunkiem migracji kieruje wewnętrzny zegar. Jest to wiedza, z którą ptaki przychodzą na świat - dzięki niej młode i niedoświadczone osobniki, odbywające wędrówkę pierwszy raz w życiu, wiedzą którędy i gdzie udać się na zimowisko. Tym ptakom, które wędrują w grupie jak np. gęsi czy żurawie jest łatwiej - mają szansę nauczyć się trasy od starszych i bardziej doświadczonych krewnych, którzy przelecieli już szlak migracyjny wiele razy i potrafią rozpoznać stałe szczegóły terenu. Niezależnie bowiem od wewnętrznego kompasu, ptaki zdają się również na własny wzrok. Ziemia z góry wygląda dla nich jak mapa - rzeki wyznaczają szlaki, których łatwo się trzymać, w orientacji pomagają kształty wybrzeży, zbiorniki wodne, górskie pasma czy charakterystyczne budowle.
• Większość gatunków zatrzymuje się po drodze, by odpocząć i przybrać na wadze. Często dążą do ściśle określonych miejsc - tzw. ostoi. Szczególnie atrakcyjne są dla ptaków tereny okresowo zalewane, rozległe rzeczne doliny, zbiorniki wodne, niezagospodarowane przez człowieka ujścia rzek. Możliwość odpoczynku i uzupełnienia zapasów tłuszczu często decyduje o przeżyciu w czasie wędrówki, dlatego są to obszary niezwykle ważne dla ochrony ptaków.
• Ptasie ostoje są w okresie migracji znakomitym miejscem do obserwacji ptaków, dlatego ściągają tam miłośnicy tych zwierząt, ale nie tylko... Ptaki wędrowne są w wielu rejonach świata obiektem polowań. Myśliwi oraz kłusownicy chwytają albo zabijają ptaki gromadzące się na ostojach, w tym gatunki zagrożone wyginięciem i objęte ścisłą ochroną. Tylko w krajach otaczających Morze Śródziemne ginie rocznie podczas wędrówek nawet 250 mln ptaków!
• Ptaki zabija się z głodu i chęci zysku, ale zdecydowanie częściej dla rozrywki i sportu. Nie oszczędza się również mniejszych ptaków, które giną z broni palnej lub w pułapkach. W Egipcie rozstawia się siatki, w które łapią się ptaki. Siatki te ciągną się wzdłuż wybrzeża, od granicy z Libią do granicy ze strefą Gazy, są również rozstawiane w głębi lądu, gdzie rolnicy chwytają ptaki szukające schronienia w oazach.
• Wędrówki przez Bałkany, Bliski Wschód, ale również Sycylię, Maltę i Hiszpanię to dla ptaków prawdziwy szlak śmierci. W przypadku zagrożonych wyginięciem gatunków, straty podczas migracji mogą sprawić, że populacje nie będą się w stanie odtworzyć, mimo podejmowanych na terenach lęgowych działań ochronnych.
• Polowania na ptaki wędrowne odbywają się również w Polsce - corocznie podczas jesiennych przelotów ginie u nas wg oficjalnych statystyk 15 tysięcy gęsi. Niechlubną praktyką są polowania na granicy obszarów chronionych, gdzie myśliwi czekają na wylatujące z ostoi ptaki. Czasem ptak raniony pojedynczą śruciną leci dalej, ale nie przetrwa wędrówki - po jakimś czasie ginie w męczarniach.
• Przeciwko polowaniom na ptaki w Polsce walczy Koalicja Niech Żyją! (www.niechzyja.pl), której celem jest skreślenie wszystkich ptaków z listy gatunków łownych.
Zapraszam do obejrzenia bardzo interesujących filmów przyrodniczych z których dowiecie się między innymi o wędrówkach i migracjach ptaków oraz skąd wiedzą dokąd mają lecieć.
